Η Μαρία Σαρπάοβα κατά τη διάρκεια του πρώτου της αγώνα στο Πρωτάθλημα του Γουίμπλεντον το 2014
Η Αγγλία πάντα αγαπούσε το λευκό. Είναι σχεδόν σαν οι άνθρωποι να πιστεύουν ότι το λευκό φέρνει ένα είδος βασιλικού σθένους σε ό, τι κάνουν και δεν μπορούν να σταματήσουν να ενσταλάζουν την ίδια νοοτροπία σε όλους τους άλλους στον κόσμο του αθλητισμού.
Ο Λευκός και η Αγγλία πάνε πάντα χέρι χέρι. Κοιτάξτε το Test cricket: η παράδοση των ολόλευκων ξεκίνησε την εποχή που οι παππούδες μας ήταν ακόμα παιδιά, ή ίσως δεν είχαν ακόμη γεννηθεί, και σήμερα η παράδοση εξακολουθεί να είναι ισχυρή. Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου φοράει λευκά και το ίδιο και η ομάδα ράγκμπι.
Αλλά η κατάσταση γίνεται λίγο ζοφερή όταν πρόκειται για τένις. Όταν πραγματοποιείται το ετήσιο τουρνουά Wimbledon στα καταπράσινα χόρτα του All England Tennis Club κάθε χρόνο, ο ολόλευκος ενδυματολογικός κώδικας εστιάζει έντονα. Αλλά τώρα, οι αξιωματούχοι έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα λέγοντας πόσο χρώμα επιτρέπεται στα ρούχα των παικτών, μέχρι τα εσώρουχά τους Το
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Wimbledon, Jon Friend, υπάρχει μια πλήρης λίστα πλυντηρίου (δεν προορίζεται για λογοπαίγνιο) των κανόνων που πρέπει να τηρούν οι παίκτες στο Wimbledon. Επιτρέπεται η έγχρωμη επένδυση στο ντύσιμό τους, αλλά αρκεί να έχει πλάτος έως 1 εκατοστό και στην άκρη του ρούχου. Και ας έχει ο παράδεισος αν οποιοδήποτε έγχρωμο ρούχο, όπου κι αν φορεθεί, γίνει ορατό κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού λόγω της εφίδρωσης. Εάν οι κόκκινες υποστροφές που φορά ένας παίκτης γίνονται ορατές οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του αγώνα, αυτός ή αυτή θα οδηγηθεί στο γραφείο των διαιτητών για αλλαγή!
Η ιδέα να φοράω λευκό και μόνο λευκό όχι μόνο με ιντριγκάρει αλλά και με τρομάζει για ορισμένες άλλες παρενέργειες του κανόνα.
Τώρα, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με την ιδέα του λευκού, αλλά τότε ούτε μια απόχρωση οποιουδήποτε άλλου χρώματος δεν επιτρέπεται να το κάνει σοβαρό ζήτημα. Μπορείτε να φανταστείτε το είδος της επίδρασης που μπορεί να έχει αυτό στα παιδιά που πάνε ακόμα στο σχολείο και πρέπει να φορούν τη στολή κάθε μέρα; Φοβάμαι την ημέρα που τα σχολεία θα πάρουν ένα μήνυμα από τους αξιωματούχους του Wimbledon και θα ζητήσουν από τα παιδιά τους να φορέσουν όλα τα λευκά, προχωρώντας στον βαθμό που θα ελέγξουν αν οι μαθητές έχουν φορέσει λευκά εσώρουχα!
Πέρυσι, πολλοί Βρετανοί παρακολουθούσαν σοκαρισμένοι όταν παίκτριες όπως η Σερένα Γουίλιαμς και η Μαρία Σαράποβα μπήκαν στο γήπεδο με χρωματιστές επενδύσεις. Οι αξιωματούχοι είδαν τότε τις παραδόσεις και τις αρχές τους να αντιμετωπίζουν μια σοβαρή πιθανότητα να ρέουν κάτω από την υδρορροή και αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν οι Βρετανοί έχουν κάποια ανεξήγητη εμμονή με το λευκό χρώμα, τόσο πολύ που δεν αντέχουν καν μια απόχρωση οποιουδήποτε άλλου χρώματος. Αλλά ονομάστε την εμμονή, τρέλα ή αγάπη, το φαινόμενο έχει φτάσει στα ύψη στο παιχνίδι του τένις. Αν επισκέπτεστε το Λονδίνο για να παρακολουθήσετε τους τελικούς και πιάσετε ακόμη και ένα χρώμα στο περίγραμμα της μπλούζας ενός παίκτη ή της μπρασερί μιας γυναίκας, τότε μην εκπλαγείτε αν την επόμενη στιγμή ο παίκτης που παραβιάζεται κληθεί στο διαιτητικό γραφείο, όπου περιμένει κατάλληλη εναλλακτική ενδυμασία.
Αλλά η τρέλα θα πρέπει να σταματήσει αργά ή γρήγορα, όχι επειδή δεν μας αρέσει το λευκό ή οι άνθρωποι που φορούν λευκά, αλλά επειδή δεν μας αρέσει η ιστορία και ο ελιτισμός που συνδέονται με αυτό. Δεν μας αρέσει γιατί το Wimbledon είναι ένα από τα τουρνουά με τις περισσότερες προβολές στον κόσμο μπορεί να επηρεάσει τη νοοτροπία του παγκόσμιου κοινού. Είναι απολύτως δυνατό για εκείνους τους φτωχούς ανθρώπους που παρακολουθούν τους αγώνες, οι οποίοι δεν θα ήξεραν καν πώς να κρατήσουν μια ρακέτα, να παρασυρθούν ξαφνικά με δύναμη στο μουντό κλαμπ των «όλων των λευκών».
Και καθώς το λέω αυτό, ξαφνικά θυμάμαι ένα tweet που διάβασα κάπου, το οποίο έλεγε: «Το να βλέπεις το Wimbledon μου θυμίζει πόσο βρώμικο είναι το άσπρο μου πουκάμισο.
Είναι μια αποπνικτική, περιοριστική παράδοση και είμαστε καλύτερα χωρίς αυτήν.
